پنجره ....

 

 از پنجره ای که نیست
نگاه ام را
پرت می کنم
کف خیابانی که اگر بود
حافظ ِ راز ِ قدم های ما می شد ..
قدم هایی که نیست ..

انتظار
طعم ِ دودلی می دهد،
حس ِ مبهم ِ حضوری
که نیامده
رفته است ..!