هــــــی روزگـــار...

میگن قدیما یه پادشاهی بوده که به نقاشی خیلی علاقه داشته یه روز نقاش شهر رو خبر میکنه بهش میگه:از یه صورت نقاشی کشیدم بهترین نقاشیه...جای چشمای نقاشی رو خالی گذاشتم...برو عکسه قشنگ ترین و مظلوم ترین چشمو برام بکش بیار تا روی نقاشیم بکشم...
نقاش قبول میکنه... تو شهر از چند نفر پرس و جو میکنه بهش آدرسه یه یتیم خونه رو میدن...

میره اونجا چشمش میوفته به یه پسر کوچیکی که

گوشه ی دیوار نشسته بود...چشمای مظلوم و با

عشقی داشت...

نقاش عکسه چشماشو میکشه میبره برای پادشاه...

پادشاه خوشش میاد...

بیست سال از این ماجرا میگذره...

پادشاه همون نقاش پیر رو صدا میکنه میگه:یه

نقاشی کشیدم اینبار برای چشمای نقاشی خشن

ترین و بد ترین چشمو بکش و برام بیار...

نقاش قبول میکنه...

میره تو شهر آدرسه یه زندانو بهش میدن میره تو

زندان چشمش میوفته به یه جوون که چشمای خوف

و ترسناکی داشته...از جوون اجازه میگیره عکسه

چشماشو بکشه...

جوون قبول میکنه...همینطور که داشته عکسه

چشمای جوون رو میکشیده میبینه جوون داره گریه

میکنه!!!

میگه:واس چی گریه میکنی؟؟؟

جوون میگه:یادته؟؟؟ بیست ساله پیش اومدی تو یتیم

خونه عکسه چشمای منو بعنوان خوشگل ترین و

مظلوم ترین چشم کشیدی...

ببین روزگار با من چیکار کرده که الان داری نقاشیه

چشمامو بعنوان بدترین و ترسناک ترین چشم

میکشی!!!!!!!!

"به سلامتیه همه چشمای قشنگ و نازی که روزگار

بدشون کرد..."