نازنینم آدم نبری از یادم!
پس از اَفرینش اَدم خدا گفت به او : نازنینم اَدم....
با تو رازی دارم !..
اندکی پیشتر اَی ..
اَدم اَرام و نجیب ، اَمد پیش !!.
... زیر چشمی به خدا می نگریست !..
محو لبخند غم آلود خدا ! .. دلش انگار گریست .
نازنینم اَدم!!. ( قطره ای اشک ز چشمان خداوند چکید ) !!!..
یاد من باش ... که بس تنهایم !!.
بغض آدم ترکید ، .. گونه هایش لرزید !!
به خدا گفت :
من به اندازه ی ....
من به اندازه ی گلهای بهشت .....نه ...
به اندازه عرش ..نه ....نه
من به اندازه ی تنهاییت ، ای هستی من ، .. دوستدارت هستم !!
اَدم ،...
کوله اش را بر داشت
خسته و سخت قدم بر می داشت !...
راهی ظلمت پر شور زمین ..
طفلکی بنده غمگین اَدم!..
در میان لحظه ی جانکاه ، هبوط ...
زیر لبهای خدا باز شنید ،...
نازنینم اَدم !... نه به اندازه ی تنهایی من ...
نه به اندازه ی عرش... نه به اندازه ی گلهای بهشت !...
که به اندازه یک دانه گندم ، تو فقط یادم باش !!!!
نازنینم اَدم .... نبری از یادم ؟؟!
کاش .... اما روزا و هفته ها یی میشه که ما فرزندان آدم قد اون دونه ی گندمم یاد اون عشق بالاسرمون نمیوفتیم
آره واقعا. . .
ما آدما فقط وقتی غرق تو مشکلیم یادش میوفتیمو دامن گیرش میشیم!!!
این نیــــــاز ما به اوست که بایــــد بخوانیـــمش و فراموشش نکنیـــم !!!
ولیـــــــ... همان نماز را همــــ... هیچ نگویم بهتر است !!!!!!
ای کاش اگر هم گاهی غافل می شویم... تا امروز رهایمان نکرده دستمان را محکم تر بگیرد !!!
منکه به شخصه عاشق این متنم!
امیدوارم تاثیرگذار باشه
.
.
.
.
(بیایید به جای اینکه دلمون برا خودمون بسوزه یه بارم دلمون برا خدا بسوزه)
نازنیم ادم....
نبری از یادم....
خدایا نمیگم دستمو ول نکن....عمریست گرفته ای مبادا رها کنی....