آیاتی از قرآن کریم که در شأن امام حسین (ع) نازل شده است

آیاتی از قرآن کریم که در شأن امام حسین علیه السلام نازل شده است

برخی از آیات و سوره‌های قرآن کریم در شأن اهل بیت پیامبرعلیهم السلام نازل شده است که نشان از مقام والای خاندان پاک و مطهر رسول اکرم علیهم السلام دارد. 

 آیات تطهیر، مباهله، مودت، اولی‌الامر و … از جمله آیاتی هستند که بدون شک در منزلت اهل‌بیت پیامبر اکرم  نازل شده است، اما آیاتی از قرآن کریم نیز به صورت اختصاصی در شأن امام حسین علیه‌السلام نازل شده‌اند.

از جمله این آیات می‌توان به آیه ۳۳ سوره مبارکه اسراء اشاره کرد که خداوند متعال در این آیه می‌فرماید: «وَلاَ تَقْتُلُواْ النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللّهُ إِلاَّ بِالحَقِّ وَمَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِیِّهِ سُلْطَانًا فَلاَ یُسْرِف فِّی الْقَتْلِ إِنَّهُ کانَ مَنْصُورًا؛ و نفس محترمی را که خدا قتلش را حرام کرده نکشید مگر به حکم حق و آن کسی که کشته شده برای ولی او سلطه (حق قصاص) قرار دادیم اما در قتل اسراف نکنید چرا که او مورد حمایت است».

در جلد دوم صفحه ۲۹۰ تفسیر عیاشی از امام محمد باقر علیه‌السلام روایتی نقل شده است که درباره این آیه می‌فرمایند: «این آیه در مورد امام حسین ـ علیه السلام ـ است که مظلوم کشته شد، و امام زمان [علیه السلام] ولی او می‌باشد وقتی قیام کند، از قاتلان آن حضرت خونخواهی خواهد کرد».

همچنین طبق روایتی از رسول اکرم صلی الله علیه و آله، آیه ۱۵ سوره احقاف نیز در شآن اباعبدالله‌الحسین علیه‌السلام نازل شده است.

اما سوره فجر که هشتادمین سوره قرآن کریم است سوره امام حسین علیه‌السلام نامیده می شود. در روایتی مشهور از امام صادق علیه‌السلام، خواندن این سوره در نمازهای مستحب و واجب سفارش شده است: «اِقْرَؤُا سُورَةَ الفَجِرِ فی فَرائِضِکم وَ نَوافِلِکم ، فَاِنها سُورَةُ الحُسَین [علیه السلام] وَ ارْغَبُوا فیها».

در پایان این سوره ( آیات ۲۷ – ۳۰) خداوند می فرماید: «یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ـ ارْجِعِی إِلَى رَبِّک رَاضِیَةً مَّرْضِیَّةً ـ فَادْخُلِی فِی عِبَادِی ـ وَادْخُلِی جَنَّتِی؛ تو ای روح آرام یافته به سوی پروردگارت باز گرد در حالی که هم تو از او خشنودی و هم او از تو خشنود و در سلک بندگانم و در بهشتم داخل شو».

در روایتی از امام صادق علیه‌السلام، در توضیح این آیات و علت نامگذاری این سوره به نام امام امام حسین علیه‌السلام ذکر شده است: «فَهُوَ ذُوالنَفسِ المُطمَئِنةِ الراضِیةِ المَرضِیةِ وَ اَصحابُهُ مِن آلِمُحَمدٍ هُم الراضُونَ عَن اللهِ یومَ القِیامَةِ وَ هُوَ راضٍ عَنهُم»

همانگونه که قرآن فرقان است، امام حسین علیه‌السلام نیز مصباح‌الهدی و جداکننده حق از باطل است: «إن الحسین مصباح الهدی و سفینة النجاة»، همانگونه که قرآن برای ؤشفا و رحمت است، وجود مبارک سیدالشهدا علیه السلام نیز شفابخش است و بالاخره همانگونه که قرآن در طول تاریخ همیشه جاودان خواهند ماند، ذکر و یاد اباعبدالله  نیز تا ابد زنده خواهد ماند، آنچنانکه بعد از گذشت ۱۴۰۰ سال هنوز هم قلب‌ها داغدار اوست.