معلمی با جعبهای در دست وارد کلاس شد و جعبه را روی میز گذاشت. بدون هیچ کلمهای، یک ظرف شیشهای بزرگ و چند سنگ بزرگ از داخل جعبه برداشت و تا جایی که ظرف گنجایش داشت سنگ بزرگ داخل ظرف گذاشت.
دوباره از شاگردان پرسید: آیا ظرف پر است؟
شاگردان با تعجب گفتند: بله!!!!!!
معلم یک بطری آب از داخل جعبه بیرون آورد و روی همه محتویات داخل ظرف
شیشهای خالی کرد و گفت: حالا ظرف پر است.
سپس پرسید: میدانید مفهوم این نمایش چیست؟
و گفت: این شیشه و محتویات آن نمایی از زندگی شماست. اگر سنگ های بزرگ را اول نگذارید،
هیچ وقت فرصت پرداختن به آن ها را نخواهید یافت. سنگهای بزرگ مهمترین چیزها در
زندگی شما هستند؛ خدایتان، خانوادهتان، فرزندانتان، سلامتیتان، دوستانتان و مهمترین
علایقتان. چیزهایی که اگر همه چیزهای دیگر نباشند ولی اینها باقی بمانند، باز
زندگیتان پای برجا خواهد بود. به یاد داشته باشید که ابتدا این سنگ ها ی بزرگ را
بگذارید، در غیر این صورت هیچ گاه به آنها دست نخواهید یافت. اما سنگریزهها سایر
چیزهای قابل اهمیت هستند مثل تحصیل، کار، خانه و ماشین. شنها هم سایر چیزها
هستند؛ مسایل خیلی ساده.
معلم ادامه داد: اگر با کارهای کوچک (شن و آب) خود را خسته کنید، زندگی خود را با
کارهای کوچکی که اهمیت زیادی ندارند پر می کنید و هیچ گاه وقت کافی و مفید برای
کارهای بزرگ و مهم (سنگ های بزرگ) نخواهید داشت. اول سنگهای بزرگ را در نظر داشته
باشید، چیزهایی که واقعاً برایتان اهمیت دارند............
خیلی جالب و مو شکافانه بود دست خانم/آقا معلم درد نکنه دست شما هم درد نکنه به ما انتقال دادید !!!
بهله بهله....
خواهش میکنم... خوشالم که مورد پسندتون قرار گرفت..