گـــــاهی نـــــه گریـــــه
آرامــت می کنــــد
و نـــــــــــه خنــــــــده ,, نــــــــه فریـــــــــاد
و نـــــــه سکــــــــوت
نـــــــه رفتـــــن و نـــــــه مانــــــــــدن
آنجـــــاست کـــــه بـــا چشمانی خیس
رو بـــه آسمـــــان می کنی و می گویی
اقیانوس بی کرانی را تصور کنید ...
طوفان و امواج خروشان و شب و تاریکی ...
در این اقیانوس بدون هیچ وسیله ای گیر افتاده ای و امواج تو را به هر طرفی می کشد و نشانه ای از آدم زاد نیست ...
لحظه ای به قلب خود مراجعه کن ؛ آری احساس می کنی خدا را ...
ولی اشکال این است که فقط در سختی ها او را صدا می زنیم !!!
دقیقا!ولی چرا این طوری میشه واقعا؟؟؟؟
غفلت غفلت غفلت . . .
بیایید در شادی ها و خوشی ها به یاد خدا باشیم و شکر گذارش باشیم برای اینچنین لحظات مسرت بخشی تا اینکه صدایمان در سختی ها آشنا باشد برایش ...
بله واقعا این طوریه!