یک روز سوراخ کوچکی در یک پیله ظاهر شد. شخصی نشست و چند ساعت به جدال پروانه برای خارج شدن از سوراخ کوچک ایجاد شده در پیله نگاه کرد.
سپس فعالیت پروانه متوقف شد و به نظر رسید تمام تلاش خود را انجام داده و نمی تواند ادامه دهد.
بقیه در ادامه مطلب....
آن شخص تصمیم گرفت به پروانه کمک کند و با قیچی پیله را باز کرد. پروانه به راحتی از پیله خارج شد اما بدنش ضعیف و بالهایش چروک بود.
آن شخص باز هم به تماشای پروانه ادامه داد چون انتظار داشت که بالهای پروانه باز، گسترده و محکم شوند و از بدن پروانه محافظت کنند.
هیچ اتفاقی نیفتاد!!!
در واقع پروانه بقیه عمرش به خزیدن مشغول بود و هرگز نتوانست پرواز کند.
چیزی که آن شخص با همه مهربانیش نمی دانست این بود که محدودیت پیله و تلاش
لازم برای خروج از سوراخ آن، راهی بود که خدا برای ترشح مایعاتی از بدن
پروانه به بالهایش قرار داده بود تا پروانه بعد از خروج از پیله بتواند
پرواز کند.
گاهی اوقات تلاش تنها چیزیست که در زندگی نیاز داریم...
در یک کلام :
خیل چیزا رو نمی دونیم که خدا می دونه ...!
دقیقا.....