زیباترین شعر هستی ؛ مادر

تــو بـهشــت جـاودانــی مـادر                                    خــورشـیـد بـلـنـد آســمـانی مـادر

در چشم تـو نـور زندگانـی جـاریـست                          سر چشمه ی مهر بیکرانی مـادر

ای کـاش کـه تـا ابــد نــمـیــرد مادر                            یـا هـستـی جـاودان بـگیـرد مادر

مهر است سراسر وجودش تــا هـست                       ای کاش که پـایـان نـپـذیـرد مادر

هر بار که خنده بـر لبش مــی رویــد                           یا نبض گل سرخ، سخن می گوید

چشمان پر از ستـاره ی مــــادر مــن                         در گــردش آشـنـا مرا می جـویـد

چون مهر، بـزرگ و بی نـشانی مادر                           آرام دل و عـــــزیــز جـانـی مــادر

ای کاش همیشه جـاودان مـی بــودی                      آن قـدر که خـوب و مـهربانـی مـادر

در کوچه جان همیشه مادر بـــاقیست                      دریـای مـحبـتـش چو کوثر باقیست

در گـــویــش عـاشـقانـه، نـام مــــادر                        شعریست کــه تا ابد به دفتر باقیست